Kategorie
Włochy

Procida – wyspa słońca i cytryn. Ukryty klejnot Włoch

Tętniące życiem miasteczko skąpane w słońcu, gdzie w oddali słychać bicie kościelnego dzwonu. Tuż obok nas przejeżdżają pędzące skutery. Kierujemy się w stronę  morza, gdzie w spokoju będziemy mogli popijać cappuccino, obserwując rybaków naprawiających swoje sieci. Nagle słyszymy trąbienie – to malutkie Piaggio APE, z którego za chwilę tutejszy gospodarz będzie sprzedawał wyhodowane przez siebie cytryny i pomarańcze. Takie często mamy wyobrażenie o Włoszech i życiu tutaj. Ale czy to tylko wyobrażenie, czy rzeczywiście można spotkać takie miejsce? Nam udało się odnaleźć jedno z nich. To Procida. Włoska Stolica Kultury 2022 roku. Wyspa stworzona przez wulkan, gdzie słońce świeci przez większą część roku, a królują tu cytryny.

Spis treści

1/ Procida – jedna z Wysp Flegrejskich

2/ Jak dostać się na Procidę

3/ Procida – najpiękniejsze miejsca

4/ Gdzie dobrze zjeść na Procidzie

5/ Gdzie się zatrzymać na Procidzie

Procida – jedna z Wysp Flegrejskich

W klasycznej mitologii Procida to kwiat zrzucony z Epomeo, sąsiedniej wyspy Ischia. Geologicznie wyspa jest związana z Campi Flegrei, „ognistymi polami” starożytnych Greków i opiera się na czterech wymarłych kraterach. Procida to wyspa mistyczna, magiczna, bogata w kulturę popularną, z wielką tradycją żeglarską. Zamieszkała była już w czasach starożytnych. Pełniła funkcję kurortu wakacyjnego w czasach dominacji rzymskiej. Współcześnie charakterystyczne dla tej wyspy są kolorowe, pastelowe budynki położone tuż nad brzegiem morza.  
Jeśli oglądaliście kiedyś film „Utalentowany Pan Ripley” z Mattem Damonem, Judem Law oraz Gwyneth Paltrow kojarzycie kurort Mongibello, z pastelowymi domami i nadmorskim gwarem – typowo śródziemnomorski klimat. Czy też nagrodzony Oscarem „Il Postino” albo „Francesca e Nunziata” z Sophią Loren. Procida została wybrana jako plan dla wielu filmów – ze względu na jej widoki i właśnie charakterystyczną śródziemnomorską architekturę.
Wyspa Procida jest powszechnie uznawana za perłę w Zatoce Neapolitańskiej. Należy do archipelagu Wysp Flegrejskich (złożonego z wysp Ichia, Procida, Nisida i Vivara). Położona jest blisko Neapolu i słynnej wyspy Capri. Jest malutka, ale zdecydowanie łatwiej znaleźć tu spokój na pięknych plażach. Albo spacerując typowymi, włoskimi uliczkami, gdzie odnajdziemy pełno pastelowych kolorów, kaktusów i vintage samochodów.

Jak dostać się na Procidę

Na Procidę można się dostać wyłącznie lokalnymi promami. Z Polski najprościej jest tutaj dotrzeć samolotem do Neapolu albo do Rzymu i wsiąść w pociąg do Neapolu. My przyjechaliśmy do Włoch własnym samochodem z Polski i kierowaliśmy się do małej miejscowości pod Neapolem – Pozzuoli. Z tego portu na wyspę Procida odpływa kilka promów dziennie, a sam rejs jest dość krótki – od 20 do 40 minut. Większość promów to promy samochodowe – nie było problemów, żeby płynąć z psiakami. Cena za bilet w jedną stronę (samochód + 2 osoby + 5 psiaków) to około 50-80 euro (my odwiedziliśmy wyspę w maju 2019 roku – wtedy płaciliśmy 54,50 euro – 2,50 euro za każdego psiaka, 32,50 euro za samochód i kierowcę i 9,40 euro za pasażera). Prom, którym płynęliśmy przypominał bardziej barkę :)– było czuć fale (płynęliśmy promem Medmar). Ale chyba mieliśmy takie szczęście, bo większość promów, które przypływają na wyspę jest „normalnej” wielkości.
Oprócz tego można dotrzeć na Procidę z dwóch portów w Neapolu – Calata di Massa i Molo Beverello. Wypływa stąd kilka promów dziennie. Rejs trwa około godzinę. Cena biletu (samochód + 2 osoby + 5 psiaków) to około 90 euro.  
Trzeba pamiętać, że od 1 marca do 31 grudnia 2022 r. zakazuje się napływu i ruchu na wyspie Procida samochodów, motocykli i motorowerów należących do osób, które nie są częścią ludności stale zamieszkującej na wyspie. Przystanek autobusowy na wyspie Procida znajduje się tuż obok przystani promowej, skąd można dotrzeć do wszystkich głównych lokalizacji wyspy. Bilety można kupić na pokładzie. Sama wyspa jest stosunkowo mała – my poruszaliśmy się po niej pieszo.

Procida – najpiękniejsze miejsca

Marina Grande

Zanim wysiądzie się z promu zobaczyć można typowe pastelowe domki położone na nabrzeżu. To Marina Grande – główny port Procidy. Po zejściu z promu można obserwować przykłady lokalnej architektury, wśród których najcenniejszym jest Palazzo Montefusco, położony tuż przed przystanią. Zachowując atmosferę wioski rybackiej, w której sprzedawane są świeże ryby prosto z łodzi, Marina Grande jest gospodarczym i społecznym centrum wyspy Procida. Można odnaleźć tutaj liczne bary, restauracje czy też pizzerie, a także sklepy rzemieślnicze, w których można zaopatrzyć się w pamiątki z wyspy.

Terra Murata

Jest to historyczne centrum miasta. To właśnie wspinając się w kierunku Terra Murata możemy podziwiać przepiękny widok na Marina Corricella i panoramę Procidy. Polecamy zwłaszcza przy zachodzie słońca – ten obrazek pamiętamy do dzisiaj. Jest to jedno z tych instagramowych miejsc, które warto odwiedzić. Tuż obok oficjalnego punktu widokowego jest mniej odwiedzane miejsce – klasztor Santa Margherita Nuova. Podziwialiśmy stąd równie piękny widok na Zatokę Neapolitańską. Odwiedzając Terra Murata ważnym miejscem jest również Palazzo D’Avalos. Była to siedziba gubernatorów wyspy, a w 1830 roku przekształcona została w więzienie – zamknięte dopiero w 1988 roku. Cały kompleks można zwiedzać z przewodnikiem – bilet kosztuje 12 euro. Wstęp do Terra Murata jest natomiast bezpłatny. Cały ten obszar przypominający fortecę koncentruje się wokół starego więzienia, składa się z dużych dziedzińców, domów z zewnętrznymi schodami, małych placów i opactwa San Michele Arcangelo z XI wieku. My mieliśmy to szczęście, że właśnie tutaj udało nam się znaleźć nasz nocleg na Airbnb.

Marina Corricella

Schodząc w dół z Terra Murata docieramy do kolejnego miejsca – Marina Corricella. Jest to typowa rybacka wioska, gdzie można spotkać rybaków tkających swoje sieci. Wszędzie otaczają nas kolorowe, pastelowe domy. Odwiedzając południowe miasta i miasteczka lubimy „zgubić” się w uliczkach. Tak samo było tutaj. Odbijając w bok możemy podziwiać charakterystyczne numery domów, często ozdobione cytrynami, ukryte kapliczki, czy uciec przed słońcem. Odwiedzaliśmy to miejsce kilka razy dziennie jeszcze z innych powodów – pizzy z cytrynami, sorbetów cytrynowych i lemoniady – oczywiście z tutejszych cytryn.

Kościół Santa Maria delle Grazie

Tutaj odnajdziemy  jeden z najbardziej malowniczych widoków na wyspie: pastelowe żółte ściany kościoła kontrastują z odcieniami błękitu morza i nieba. Sam kościół zbudowany został w 1679 roku. Okolice kościoła były jednym z najbardziej charakterystycznych kadrów w filmie „Utalentowany Pan Ripley”.

Isola Di Vivara

Wyspa Vivara jest połączona z Procidą starym mostem. Obecnie jest ona naturalną oazą i rezerwatem przyrody. Wyspa jest dziewicza, to dom dla rzadkich roślin, ptactwa wodnego i dzikich królików. Na wyspie znajdują się również stanowiska archeologiczne – przede wszystkim ze względu na znaleziska z okresu cywilizacji mykeńskiej. Sama wyspa może być odwiedzana wyłącznie z licencjonowanym przewodnikiem – w określone dni tygodnia (piątki, soboty i niedziele). Wycieczka trwa około 2 godziny – bilet kosztuje około 10 euro. W okresie godowym – wstęp na obszar rezerwatu jest niemożliwy.

Plaże na wyspie Procida

Do jednej z najbardziej malowniczych plaż na wyspie Procida należy Pozzo Vecchio, której charakterystyczne czarne piaski były rozpromowane przez film „Il Postino”. My bardzo lubiliśmy plażować na Spiaggia Chiaia, położonej blisko Marina Corricella. Plaża była czysta, woda dość płytka a wokół otaczały ją klify. Minusem plaży było jednak to, że dość szybko pojawiał się na niej cień. Po drugiej stronie wyspy znajdują się dwie długie plaże – Spaggia libera do Ciraccio, oraz Spiaggia della Chiaiolella. Obie plaże są dość popularne, znajdują się tutaj bary i pizzerie.

Gdzie dobrze zjeść na Procidzie

La Lampara

Restauracja „La Lampara” znajduje się w najbardziej panoramicznym zakątku Marina Corricella. Oferuje tradycyjną kuchnię opartą na rybach i lokalnych składnikach. Zjedliśmy tutaj sałatkę z cytrynami, pastę z owocami morza oraz tutejszą wersję sałatki caprese. A do tego – oczywiście lampka domowego wina. Wszystko uzupełniał widok zachodu słońca nad Corricellą.

Ristorante Pizzeria Fuego

Jak Włochy to oczywiście pizza. A jak Procida – to pizza z cytrynami. Tutaj udało nam się zjeść typową neapolitańską pizzę w wersji właśnie z cytrynami – dodatkiem białego sosu, posypaną różowym pieprzem. Jej smak pamiętamy do dzisiaj. A na deser polecamy tiramisu, albo tak jak to zrobiłem ja – smażone anchovies:).

Lody

Będąc na Procidzie trzeba oczywiście spróbować sorbetów cytrynowych. Są one dostępne praktycznie w każdej kawiarni lub lodziarni.

Il Piccolo Forno Senza Glutine

Słodkości, mini pizze, chleby – typowo włoskie wypieki. A do tego w wersji bezglutenowej.

Gdzie się zatrzymać na Procidzie

Airbnb

Planując podróż zawsze w pierwszej kolejności szukamy wolnych mieszkań lub domów na Airbnb. Na wyspie Procida udało nam się wynająć mieszkanie położone w Terra Murata z przepięknym tarasem na dachu, z którego można było podziwiać zachody słońca. Mieszkanie znajdziecie pod tym linkiem. My byliśmy tutaj z pieskami – niestety widzimy, że teraz nie jest to mieszkanie dog friendly :(.

Hotel La Corricella

Hotel La Corricella to trzygwiazdkowy hotel połączony z restauracją La Lampara. Wszystkie pokoje wychodzą na piękny taras słoneczny z widokiem na Marina Corricella.

San Michele

Hotel położony w Marina Corricella. Każdy pokój został zaprojektowany w taki sposób, aby goście mogli żyć w harmonii z naturą, tworząc niepowtarzalną i wyjątkową atmosferę bohemy, która przywołuje odpoczynek i relaks.

Więcej kadrów z Procidy polecamy Wam w wyróżnionych relacjach IG Stories na profilu @martidamska.

Zobacz również

Kategorie
Dania Dog friendly Finlandia Norwegia Szwecja

Podróże z psem do Finlandii, Szwecji, Danii, Norwegii i na Islandię

Nasze psiaki od małego są przyzwyczajone do podróży samochodem. Najstarsza  sunia – Luśka, mając niecały rok pojechała z nami do Chorwacji. Tak samo było potem z Zuleyką, Manią, Baby i Milusiem. Razem odwiedziliśmy już większość krajów w Europie, przejechaliśmy wspólnie dziesiątki tysięcy kilometrów – od południowego krańca Półwyspu Apenińskiego po arktyczne obszary, 250 kilometrów za kołem podbiegunowym. Podróżowanie z psem po obszarze Unii Europejskiej i EOG jest podobne pod wieloma względami. Ale często, zwłaszcza w krajach nordyckich, przewidziane są dodatkowe wymogi.
Jak warunki trzeba spełnić, żeby wjechać z psem do Finlandii, Szwecji, Norwegii? Czy byliśmy z naszymi psiakami na Islandii? Czemu nie wybierzemy się z nimi na Wyspy Owcze, skoro jeździmy z nimi do Danii? Na te i inne pytania znajdziecie odpowiedź w tym poście.

W hotelu igloo w Laponii.

Z psem do Finlandii

Wymagania dotyczące wjazdu z psem do Finlandii:

1/ Działający mikroczip (zgodny z wymaganiami technicznymi załącznika II do rozporządzenia UE w sprawie przemieszczania zwierząt domowych) lub wyraźnie czytelny tatuaż, jeżeli został wykonany przed dniem 3 lipca 2011 r.
2/ Ważny europejski paszport dla zwierząt domowych (podróże z UE) lub unijne świadectwo zdrowia zwierzęcia (podróże z państw, które nie są członkami UE).
3/ Ważne szczepienie przeciwko wściekliźnie (właściciele psów są zobowiązani zaszczepić je przeciwko wściekliźnie w terminie do 30 dni od dnia ukończenia przez zwierzę 3 miesiąca życia, a następnie powtarzać szczepienie nie rzadziej niż co 12 miesięcy. Po przeprowadzeniu szczepienia posiadaczowi psa wydaje się zaświadczenie lub/i dokonuje się wpisu w paszporcie. W przypadku, kiedy ciągłość szczepień nie została zachowana – musi minąć okres 21 dni od kolejnego szczepienia, zanim nabędzie ono „ważność”.
4/ Odrobaczanie preparatem zawierającym praziquantel lub epsiprantel (zwalczającym echinococcusa, czyli tasiemca bąblowcowego wielojamowego). W paszporcie lekarz weterynarii zapisuje datę i godzinę podania – do Finlandii można wjechać z psem w okresie między 24 godzinami a 120 godzinami od podania preparatu.
Uwaga:  jeśli pies przekracza granicę norwesko-fińską, jest zwolniony z obowiązku odrobaczenia.

Z psem do Szwecji

Wymagania dotyczące wjazdu z psem do Szwecji:

1/ Działający mikroczip (zgodny z wymaganiami technicznymi załącznika II do rozporządzenia UE w sprawie przemieszczania zwierząt domowych) lub wyraźnie czytelny tatuaż, jeżeli został wykonany przed dniem 3 lipca 2011 r.
2/ Ważny europejski paszport dla zwierząt domowych (podróże z UE) lub unijne świadectwo zdrowia zwierzęcia (podróże z państw, które nie są członkami UE).
3/ Ważne szczepienie przeciwko wściekliźnie (właściciele psów są zobowiązani zaszczepić je przeciwko wściekliźnie w terminie do 30 dni od dnia ukończenia przez zwierzę 3 miesiąca życia, a następnie powtarzać szczepienie nie rzadziej niż co 12 miesięcy. Po przeprowadzeniu szczepienia posiadaczowi psa wydaje się zaświadczenie lub/i dokonuje się wpisu w paszporcie. W przypadku, kiedy ciągłość szczepień nie została zachowana – musi minąć okres 21 dni od kolejnego szczepienia, zanim nabędzie ono „ważność”.
Dodatkowo należy zgłosić swój wjazd na teren Szwecji do szwedzkiego urzędu celnego. Zgłoszenie jest wolne od opłat – formularz można znaleźć na stronie internetowej Tullverket. Należy podać w nim takie informacje jak m.in.: rasa psa, numer paszportu, planowana data i miejsce przekroczenia granicy. Wypełnienie formularza pozwala na przekroczenie granicy pasem „Nic do zadeklarowania”.
Uwaga: przekraczaliśmy granicę szwedzką kilka razy. Zwłaszcza w miastach portowych (Karlskrona, Nynäshamn) mieliśmy bardzo szczegółową kontrolę dotyczącą psiaków – odczyty mikroczipów, sprawdzenie dokumentów.

Na promie. W drodze do Szwecji.

Z psem do Danii

Wymagania dotyczące wjazdu z psem do Danii:

1/ Działający mikroczip (zgodny z wymaganiami technicznymi załącznika II do rozporządzenia UE w sprawie przemieszczania zwierząt domowych) lub wyraźnie czytelny tatuaż, jeżeli został wykonany przed dniem 3 lipca 2011 r.
2/ Ważny europejski paszport dla zwierząt domowych (podróże z UE) lub unijne świadectwo zdrowia zwierzęcia (podróże z państw, które nie są członkami UE).
3/ Ważne szczepienie przeciwko wściekliźnie (właściciele psów są zobowiązani zaszczepić je przeciwko wściekliźnie w terminie do 30 dni od dnia ukończenia przez zwierzę 3 miesiąca życia, a następnie powtarzać szczepienie nie rzadziej niż co 12 miesięcy. Po przeprowadzeniu szczepienia posiadaczowi psa wydaje się zaświadczenie lub/i dokonuje się wpisu w paszporcie. W przypadku, kiedy ciągłość szczepień nie została zachowana – musi minąć okres 21 dni od kolejnego szczepienia, zanim nabędzie ono „ważność”.

Z psem na Wyspy Owcze

Pomimo tego, że Wyspy Owcze są terenem zależnym Danii, obowiązują tam inne regulacje prawne dotyczące wjazdu ze zwierzętami. Zabrania się wwożenia zwierząt domowych w celach typowo podróżniczych lub na pobyty czasowe na Wyspach Owczych. Można zabrać zwierzęta na Wyspy Owcze tylko wtedy, gdy mieszka się na Wyspach Owczych lub przeprowadza się tam. W takim przypadku muszą zostać spełnione określone wymagania importowe dotyczące szczepień i leczenia pasożytów. Szczenięta i kocięta muszą mieć co najmniej 12 tygodni, zanim mogą zostać zaszczepione i mogą zostać przywiezione na Wyspy Owcze cztery tygodnie po szczepieniu. Należy dodatkowo spełnić szereg wymagań o charakterze administracyjnym.

Z psem do Norwegii

Wymagania dotyczące wjazdu z psem do Norwegii:

1/ Działający mikroczip (zgodny z wymaganiami technicznymi załącznika II do rozporządzenia UE w sprawie przemieszczania zwierząt domowych) lub wyraźnie czytelny tatuaż, jeżeli został wykonany przed dniem 3 lipca 2011 r.
2/ Ważny europejski paszport dla zwierząt domowych (podróże z UE) lub unijne świadectwo zdrowia zwierzęcia (podróże z państw, które nie są członkami UE).
3/ Ważne szczepienie przeciwko wściekliźnie (właściciele psów są zobowiązani zaszczepić je przeciwko wściekliźnie w terminie do 30 dni od dnia ukończenia przez zwierzę 3 miesiąca życia, a następnie powtarzać szczepienie nie rzadziej niż co 12 miesięcy. Po przeprowadzeniu szczepienia posiadaczowi psa wydaje się zaświadczenie lub/i dokonuje się wpisu w paszporcie. W przypadku, kiedy ciągłość szczepień nie została zachowana – musi minąć okres 21 dni od kolejnego szczepienia, zanim nabędzie ono „ważność”.
4/ Odrobaczanie preparatem zawierającym praziquantel lub epsiprantel (zwalczającym echinococcusa, czyli tasiemca bąblowcowego wielojamowego). W paszporcie lekarz weterynarii zapisuje datę i godzinę podania – do Finlandii można wjechać z psem w okresie między 24 godzinami a 120 godzinami od podania preparatu.
Uwaga:  jeśli pies przekracza granicę fińsko-norweską, jest zwolniony z obowiązku odrobaczenia.

Nie jest ważne czy w butikowym hotelu, czy w namiocie – ważne, że razem z nami. Miluś.

Z psem na Islandię

Wymagania dotyczące wjazdu z psem na Islandię:

Co do zasady istnieje możliwość podróżowania z psiakiem na Islandię. W momencie przekroczenia granicy zwierzę czeka jednak kwarantanna. Nowe przepisy dotyczące importu i kwarantanny psów i kotów weszły w życie 11 marca 2020 r. Okres kwarantanny został skrócony z 28 dni do 14 dni. Zwierzęta są zazwyczaj przyjmowane do stacji kwarantanny w odstępach trzytygodniowych. Zwierzęta w każdej grupie kwarantanny muszą pozostawać razem w izolacji przez 14 dni. Terminy przyjęcia na kwarantannę (zazwyczaj poniedziałki, wtorki i środy co 3 tydzień) są umieszczane na stronach internetowych ośrodków kwarantanny. Lotnisko Keflavik jest jedynym zatwierdzonym portem wjazdowym dla zwierząt domowych. Dozwolone godziny dla zwierząt w Keflavik to między 5:00 a 17:00 w dniach przyjęcia na kwarantannę. W przypadku przyjazdu poza tymi określonymi godzinami wniosek należy wysłać do MAST z tygodniowym wyprzedzeniem. Jeśli przyjedzie się poza wyznaczonymi godzinami, właściciel będzie podlegać znacznym, dodatkowym kosztom ponoszonym w związku z kontrolą i nadzorem.
Dodatkowo istnieje szereg innych wymogów dotyczących importu zwierząt na teren Islandii. Nie ma tutaj znaczenia długość trwania podróży. Nawet krótka podróż jest traktowana na takich samych zasadach jak import:
1/ Działający mikroczip i ważny paszport.
2/ Psy mogą być przywożone do Islandii wyłącznie z zatwierdzonego kraju wywozu.
3/ Pozwolenie na przywóz wydane przez Islandzki Urząd ds. Żywności i Weterynarii (MAST) musi zostać uzyskane przed importem zwierzęcia do kraju.
4/ Importer musi zarezerwować miejsce w stacji kwarantanny, w którym pies/kot musi przebywać przez co najmniej 14 dni.
5/ Importer jest odpowiedzialny za spełnienie wszystkich wymagań importowych.
6/ Wypełnione i podpisane certyfikaty muszą zostać wysłane do MAST w celu zatwierdzenia nie później niż 5 dni przed importem.
W związku z powyższym, nie zdecydowaliśmy się na podróż na Islandię – wiemy, że kwarantanna wiązałaby się z ogromnym stresem dla psiaków i dla nas.

Należy wskazać jeszcze, że zgodnie z zasadami unijnego programu podróży dla zwierząt domowych (PETS) można wjechać do poszczególnych krajów z maksymalnie 5 zwierzętami domowymi, o ile każde zwierzę spełnia określone wymagania dotyczące podróży. Jeśli podróżuje się do Finlandii z więcej niż pięcioma zwierzętami domowymi (psami, kotami lub fretkami), należy przedstawić dowód, że biorą udział w zawodach, wystawie lub wydarzeniu sportowym (dostarczając na przykład dokument rejestracyjny) oraz mają więcej niż 6 miesięcy.

Travel dogs in Swedish Lapland. Mania, Miluś, Lusia, Baby i Zuleyka.

Zobacz również

Kategorie
Dog friendly Finlandia travel tips

Samochodem do Laponii. Finlandia zimą

Wiatr i pęd powietrza od samochodów na sąsiednim pasie ruchu sprawia, że śnieg leżący na drodze i poboczu tworzy efekt zamieci śnieżnej. Widoczność słaba. Wzrokiem szukamy reniferów. Zdarza się, że spacerują w okolicach pobocza, szukając pożywienia. Krajobraz za oknem – jak w kalejdoskopie, zmienia się, by dojść do obrazka: Winter Wonderland. Jesteśmy w Finlandii. Jedziemy do Laponii. Zawsze kiedy jedziemy na Północ zimą pojawiają się te same pytania. Czy potrzebny jest samochód 4×4? Czy używamy łańcuchów na opony? Jak wyglądają drogi w Laponii? Dlaczego wybieramy podróż samochodem a nie samolotem? Ile kosztowała nas podróż do fińskiej Laponii?

Trasa do Laponii

Gdańsk – Parnawa (około 1000 km)

Pierwszy odcinek trasy przebiegał przez Mazury, Podlasie, Litwę, Łotwę z metą w Parnawie. W Polsce jechaliśmy przez Olsztyn, Mrągowo, Ełk, Suwałki – ta trasa była bardziej komfortowa, niż przez Giżycko (wcześniej jeździliśmy właśnie tędy). Droga, zwłaszcza na Litwie, przebiega przez tereny rolnicze i przemysłowe. Dopiero przed granicą z Estonią warto zatrzymać się na jednym z parkingów i przejść się na spacer po plaży. W obie strony trafiliśmy na dość duży ruch, średnie warunki pogodowe. Samą trasę można rozłożyć na dwa odcinki z noclegiem np. w Kownie (w drodze powrotnej zatrzymaliśmy się w pięknie urządzonym apartamencie w centrum Kowna). Zależało nam na jak najszybszym przekroczeniu granicy fińskiej, przez konieczność przedstawienia testów na COVID-19, ważnych tylko 48 godzin.
W Parnawie, w obie strony zatrzymaliśmy się w tym apartamencie Airbnb – może nie jest jakiś bardzo fancy, niemniej ma dobre położenie.
Tipy dla podróżujących z psiakami. Miejsca na spacer:
Stacja benzynowa Baltic Petroleum (A5 za Mariampolem w kierunku Kowna);
Šilaičiai Cementery (cmentarz przy drodze A8 przed Poniewieżem; duży parking, zerowy ruch samochodowy);
Cirkle K Aplinkkelis (A10 za Poniewieżem w kierunku granicy łotewskiej; dość spory parking – na trasie jest jeszcze kilka stacji benzynowych, ale mają mniejsze parkingi);
Circle K Saulkrasti (A1 ze Rygą w kierunku granicy z Estonią);
Parkingi przy plaży (A1, przed granicą z Estonią, np. przy plaży Salacgrivas – bezpośrednio z parkingu można iść na spacer szerokimi plażami);
Hesburger Ainazi (A1, dość spory parking ze stacją benzynową i restauracją, można pójść na spacer do pobliskiego lasu).
Orientacyjny czas: 12 godzin.

Parnawa – Tallinn – Helsinki – Jyväskylä (400 km)

Pobudka o 7 nad ranem i śmigamy na prom z Tallinna do Helsinek. Zawsze korzystamy z Eckero Line. Bilety są stosunkowo tanie, psiaki mogą płynąć za darmo, nie ma konieczności wykupywania dla nich specjalnej kabiny (albo dwóch – jak to jest w przypadku promów, którymi pływamy do Szwecji). Przy wjeździe z portu kontrola graniczna i sprawdzenie certyfikatów szczepień. Podróżując z psiakami pamiętać należy m. in. o obowiązku ich odrobaczenia ( bąblowiec – w okresie od 1 do 5 dni przed wjazdem do Finlandii – należy uzyskać odpowiedni wpis do paszportu od lekarza weterynarii z dokładną datą i godziną odrobaczenia). Po drodze obowiązkowo kawa z przelewu, smażona drożdżowa oponka i kanapka z łososiem na chlebku fińskim – tradycja musi zostać dochowana. Takie zestawy są dostępne praktycznie na każdej stacji benzynowej. Od Helsinek droga stosunkowo prosta – międzynarodowa E75, często dwupasmowa. Ruch raczej niewielki. Sporo fotoradarów. Warto zatankować za Helsinkami, ponieważ im dalej na północ, tym coraz mniej stacji benzynowych.  Nocowaliśmy w Jyväskylä, w centrum miasta. Apartament, w którym się zatrzymaliśmy znajdziecie tutaj.
Tipy dla podróżujących z psiakami. Miejsca na spacer:
Cirkle K Marjamaa (droga nr 4 Parnawa-Tallinn);
Tallinna Linnahall (blisko portu, tereny poolimpijskie, ewentualnie można wybrać się na spacer promenadą przy Pirita tee);
Neste K Tuuliruusu (droga nr 4 (E75) między Helsinkami a Lahti, duża stacja benzynowa z restauracją);
Shell Hartola Express Kuninkaanportti (droga nr 4 (E75), duża stacja benzynowa z restauracją, bardzo fajne tereny na spacer z psiakiem przy rzece).
Orientacyjny czas: promem: 2,5 godziny; samochodem: 5 godzin.
W drodze powrotnej nocowaliśmy około godzinę drogi od Kuopio, w Joroinen – wybraliśmy ten sam apartament, co dwa lata wcześniej. Gospodarze są bardzo gościnni, dom na wsi przytulny i czysty – uczucie, jakby przyjeżdżało się do rodziny. Apartament znajdziecie na Airbnb.

Jyväskylä – Rovaniemi (550 km)

Rovaniemi to pierwszy z celów naszej podróży – nie jest to nasza pierwsza wizyta w tym miejscu. Spotkanie z Asią i Larim, z reniferami, odwiedziny w Wiosce Świętego Mikołaja i przepiękna zorza polarna (najsilniejsza, jaką do tej pory widzieliśmy – przedsmak tego, co miało nas czekać później). Do Rovaniemi jedziemy drogą E75. Pomimo coraz większej ilości śniegu jedzie się dobrze, drogi raczej odśnieżone. Ruch stosunkowo niewielki.
W Rovaniemi nocujemy kilka dni w tym apartamencie.
Tipy dla podróżujących z psiakami. Miejsca na spacer:
ABC Viitasaari (droga nr 4 (E75), duża stacja benzynowa z restauracją i marketem;
Karkkainen li (droga nr 4 (E75) pomiędzy Oulu a Kemi, duża stacja benzynowa z restauracją i marketem).
Orientacyjny czas: 6,5 godziny.

Rovaniemi – Ruka/ Kuusamo (200 km)

Istnieje kilka alternatywnych tras Rovaniemi-Ruka. My jechaliśmy przez Kemijärvi, drogami E75 – 82 – E63. Trasa nie należy do najprzyjemniejszych. Często na poboczu leży lekki śnieg, który daje się we znaki, zwłaszcza przy mijaniu z TIRami (efekt zamieci śnieżnej). Dodatkowo droga jest dość oblodzona. Ruch jak na warunki północne – średni. Warto pamiętać o zatankowaniu w Rovaniemi (naprzeciw wioski św. Mikołaja jest duży Shell), ponieważ po drodze stacje są tylko w Kemijärvi – to samo dotyczy toalet i miejsca gdzie można coś kupić do zjedzenia.
W Ruce/Kuusamo nocowaliśmy dwa razy w Airbnb (w domku w środku lasu, w mieszkaniu – szeregówce na obrzeżach Kuusamo i w hotelu igloo Magical Pond (więcej o tym miejscu przeczytasz w tym wpisie na blogu).
Polecamy również przytulny, czerwony domek, w którym nocowaliśmy dwa lata temu.
Tipy dla podróżujących z psiakami. Miejsca na spacer:
Na tym odcinku największe stacje benzynowe są tylko w Kemijärvi. Jest kilka małych parkingów, ale są często zajęte przez TIRy i położone przy samej drodze.
Orientacyjny czas: 2,5 godziny.

Ruka – Ivalo (372 km)

Ivalo. 234 kilometry za Kołem Podbiegunowym. Jeden z najzimniejszych i najbardziej dzikich regionów fińskiej Laponii. Jechaliśmy drogą E63 i E75 – przez Kemijärvi i Sodankylä (są to dwa największe miasta na trasie – warto w nich zatankować). Droga jest dość monotonna – po drodze głównie lasy i jeziora. Trafiliśmy akurat na odwilż (tak, tak – wiemy, że to dziwne w styczniu, ale zdarzały się dni, gdzie temperatura była powyżej 0 – nawet 6 stopni na plusie, zmiany klimatyczne w Laponii są bardzo widoczne). Winter Wonderland rozpoczął się kilka kilometrów przed Saariselkä. Na tym odcinku spotkaliśmy też renifery przy drodze – więc warto zachować uwagę, zwłaszcza po zmroku.
W Ivalo nocowaliśmy kilka nocy w tym apartamencie.
Tipy dla podróżujących z psiakami. Miejsca na spacer:
Na tym odcinku największe stacje benzynowe są tylko w Kemijärvi i Sodankylä. Jest kilka małych parkingów, ale są często zajęte przez TIRy i położone przy samej drodze.
Orientacyjny czas: 4,5 godziny.

Jakim autem do Laponii?

Dwa lata temu do fińskiej Laponii jechaliśmy naszym ponad dwudziestoletnim Fordem Mondeo kombi. W tym roku – mieliśmy wynajęte Renault Megane kombi (dwa dni przed wyprawą nasz dzielny Fordziak odszedł do Krainy Wiecznych Łowów…). Często pytacie nas, czy trzeba mieć samochód 4×4, terenówkę. Podczas podróży do Laponii nie zdarzyła się nam chyba taka sytuacja, w której żałowalibyśmy, że takiego auta nie mamy. Jeździliśmy nie tylko po głównych drogach, ale często również po lokalnych, w tym prowadzących przez las. Drogi są tutaj odśnieżane – nawet kilka razy dziennie, na bieżąco, często nawet w trakcie opadów śniegu.
Samochód odpalał bez problemu po nocy – nawet gdy temperatury były w okolicach -30 stopni. W Finlandii są popularne elektryczne ogrzewania postojowe – praktycznie przed każdym domem czy hotelem.

Czy w Laponii używa się łańcuchów na koła?

Podczas podróży do Laponii nigdy nie używaliśmy łańcuchów na koła. Nie mieliśmy wbitych kolców w opony. Kiedy pierwszy raz jechaliśmy do Laponii zapytaliśmy naszych gospodarzy, czy dostaniemy się pod dom naszym samochodem. Odpowiedzieli nam – „jeśli masz opony zimowe – nie masz się czym martwić”. I o tym trzeba pamiętać. W Finlandii jest wymóg jazdy na oponach zimowych. Nie widzieliśmy Finów używających łańcuchów na koła. Najważniejsza jest umiejętność jazdy w warunkach zimowych (!).

Jak wyglądają stacje benzynowe w Finlandii?

Stacje benzynowe na Północy często są traktowane jako centrum życia danych miejscowości. Można na nich nie tylko zatankować, ale również zrobić najpotrzebniejsze zakupy, zjeść śniadanie, obiad (często w formie bufetu) czy też kupić lokalne pamiątki. Jedynym minusem jest to, że im dalej na północ – tym jest ich mniej.
Problem mogą mieć osoby z samochodami elektrycznymi, czy też z LPG – może być trudno o naładowanie/ zatankowanie auta – ba! Czasami jest to wręcz niemożliwe.
Na stacjach płatności często dokonuje się bezgotówkowo, bezpośrednio przy dystrybutorach. Należy najpierw zapłacić, a potem można tankować do z góry określonej przez nas kwoty.
Minusem stacji benzynowych na Północy Finlandii – w Laponii jest to, że jest ich zdecydowanie za mało. Zdarzały się sytuacje, w których jechaliśmy prawie 2 godziny, ponad 100 kilometrów nie mijając żadnej stacji benzynowej. To samo dotyczy toalet – te są dostępne tylko na stacjach, nie ma tutaj zjazdów, czy też parkingów z ogólnodostępnymi toaletami (jakie spotkać można na północy Szwecji czy Norwegii).

Kosztorys (styczeń 2022; trasa Gdańsk – Rovaniemi – Ruka – Ivalo):

Paliwo: 1200 zł (w jedną stronę)
ceny paliw (PB95):
Litwa – 1,45 – 1,50 euro;
Łotwa – 1,55 – 1,60 euro;
Estonia – 1,70 – 1,80 euro;
Finlandia – 1,90 – 2,00 euro.
Prom: 200 zł
Noclegi po drodze: 500 zł (Parnawa i Jyväskylä / Joroinen)
Łącznie: 1900,00 zł.

Zobacz również